Rak sromu

Zakażenia wirusem HPV, zwłaszcza typu 16, są uznawane za jeden z głównych czynników ryzyka rozwoju raka sromu. HPV jest wirusem przenoszonym drogą płciową. Wśród innych czynników ryzyka wskazuje się przewlekłe stany zapalne sromu oraz zmiany przednowotworowe.

Rak sromu – Objawy

Objawy raka sromu nie są charakterystyczne, w szczególności w początkowych stadiach choroby, co często prowadzi do diagnozowania go w zaawansowanym stadium. Do symptomów, które uważa się za typowe przy raku sromu zaliczyć można:

• świąd, pieczenie, dyskomfort i ból,
• zmiany skórne,
• krwawienia.

Najczęstszym objawem raka sromu jest świąd, który może być intensywny i uporczywy. Z czasem pacjentka może również odczuwać pieczenie, dyskomfort i ból. Objawy te pojawiają się w późniejszych stadiach rozwoju choroby.

To co często zwraca uwagę pacjentek, to zmiany skórne. Wystąpienie owrzodzeń, nacieku lub kalafiorowatych narośli na sromie może być oznaką raka. Obecność jakichkolwiek niepokojących zmian skórnych powinna skłonić pacjentkę do konsultacji z lekarzem.

Podobnie jak rak endometrium, rak sromu może się objawiać krwawieniami. Są one mniej powszechnie niż w przypadku pozostałych schorzeń onkologicznych. Zazwyczaj występują po stosunku seksualnym.

Znaczenie wczesnego wykrycia zmian nowotworowych

Wczesne wykrycie raka sromu jest kluczowe dla skutecznego leczenia i poprawy rokowań. Niestety, brak jest badań przesiewowych w kierunku wczesnego wykrywania nowotworów sromu, dlatego tak ważna jest świadomość objawów i regularne badania ginekologiczne.

Diagnostyka raka sromu

Główne badania i procedury diagnostyczne stosowane w wykrywaniu raka sromu obejmują:

• badanie ginekologiczne,
• biopsję,
• badania obrazowe,
• wulwoskopię.

Badanie ginekologiczne

Badanie ginekologiczne składa się z dwóch części – wizualnej oceny sromu i palpacyjnej oceny sromu. Lekarz szuka wszelkich nieprawidłowości, takich jak owrzodzenia, narośle, zmiany w kolorze skóry lub inne niepokojące symptomy. Oprócz wizualnej oceny, lekarz przeprowadza również badanie palpacyjne, aby ocenić konsystencję tkanki, obecność guzów i innych nieprawidłowości.

Biopsja

Jeśli podczas badania ginekologicznego zostaną zauważone jakiekolwiek niepokojące zmiany, lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu biopsji. Polega to na pobraniu niewielkiego fragmentu tkanki z podejrzanej zmiany, który następnie jest badany pod mikroskopem w celu potwierdzenia obecności komórek nowotworowych.

Badania obrazowe

Badania obrazowe są stosowane przede wszystkim do oceny narządów wewnętrznych i wykrywania ewentualnych przerzutów. Mogą obejmować USG jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej (Rentgen klatki piersiowej może być zalecany w celu wykluczenia przerzutów do płuc.), rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografię komputerową (CT). Ostatnie badania obrazowe są stasowane w celu dokładniejszej oceny rozprzestrzenienia się nowotworu.

Wulwoskopia

To specjalistyczne badanie, które pozwala na dokładniejszą ocenę sromu za pomocą specjalnego mikroskopu. Podczas wulwoskopii lekarz może zastosować specjalne barwniki, które ułatwiają identyfikację zmian przednowotworowych i nowotworowych.

Leczenie raka sromu

Leczenie raka sromu zależy od wielu czynników, w tym od stadium choroby, ogólnego stanu zdrowia pacjentki, rozmiaru i lokalizacji guza, a nierzadko także od indywidualnych preferencji pacjentki.

Chirurgiczne metody leczenia raka sromu

Chirurgiczne metody leczenia raka sromu obejmują lokalne wycięcie zmiany lub radykalne usunięcie sromu. Lokalne wycięcie zmiany to procedura, która polega na usunięciu guza wraz z niewielkim marginesem zdrowej tkanki. Metoda ta znajduje zastosowanie w przypadku małych guzów ograniczonych do sromu. W bardziej zaawansowanych przypadkach konieczne może być radykalne usunięcie sromu, co oznacza usunięcie całego sromu wraz z przylegającymi tkankami. W zależności od rozprzestrzenienia się choroby, może być również konieczne usunięcie węzłów chłonnych.

Radioterapia i chemioterapia

Radioterapię zewnętrzną stosuje się zarówno jako leczenie uzupełniające po zabiegu chirurgicznym, jak i jako główną metodę leczenia w przypadkach, gdy operacja nie jest możliwa. Radioterapia może być również stosowana w celu zmniejszenia objawów w zaawansowanych stadiach choroby.

Chemioterapia w leczeniu raka sromu może przyjmować postać leczenia przedoperacyjnego oraz leczenia nawrotów. Jako leczenie przedoperacyjne chemioterapia jest wdrażana przed planowaną operacją w celu zmniejszenia rozmiaru guza i ułatwienia przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego. W przypadku nawrotu choroby, chemioterapia może być stosowana jako leczenie systemowe.

Rokowania

Rokowania w przypadku raka sromu zależą od kilku kluczowych czynników, w tym od stadium choroby w momencie diagnozy, typu histologicznego nowotworu, a także od odpowiedzi na leczenie. Rokowania są zazwyczaj lepsze, gdy rak sromu jest wykrywany we wczesnym stadium. W przypadku wczesnego wykrycia i braku przerzutów w węzłach chłonnych, rokowanie jest dobre, a pięcioletnie wskaźniki przeżycia mogą być wysokie. W przypadkach, gdy rak jest bardziej zaawansowany lub gdy występują przerzuty, rokowania mogą być mniej korzystne. Zaawansowane stadia raka sromu mogą wymagać bardziej intensywnego leczenia i mogą mieć niższe wskaźniki przeżycia.