Rak prostaty jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów nowotworowych wśród mężczyzn w Polsce. Przyczyną nie są trudności w leczeniu, ale późne diagnozowanie schorzenia związane z jego intymnym charakterem. Mężczyźni borykający się z objawami łagodnego rozrostu stercza często nie zgłaszają się do lekarza. Kieruje nimi wstyd, lęk przed zabiegiem, obawa o jakość życia po operacji. Tymczasem, operacja prostaty może nie tylko uratować życie, ale również wpłynąć na poprawę jego jakości.
Operacja jako forma leczenia zabiegowego
Wybór terapii jest każdorazowo dostosowany do konkretnego przypadku. O tym, czy usunięcie prostaty jest konieczne decyduje stopień zaawansowania choroby, a także umiejscowienie zmian oraz obecność przerzutów. W zależności od wyników badań nowotwór może zostać sklasyfikowany jako:
- choroba niskiego ryzyka,
- choroba pośredniego ryzyka,
- choroba wysokiego ryzyka.
Rak o niskim ryzyku zwykle nie jest leczony w sposób radykalny. Usunięcie prostaty jest rekomendowane w przypadku, kiedy choroba została zdiagnozowana jako rak pośredniego lub wysokiego ryzyka. Standardowo operacja prostaty była przeprowadzana laparoskopowo. Obecnie zabieg coraz częściej wykonuje się w asyście systemu typu da Vinci, czy Versius. Chirurgia robotyczna pozwala na precyzyjne oddzielenie zmienionych chorobowo tkanek od tkanek zdrowych oraz dotarcie do trudnodostępnych miejsc. To zwiększa szanse pacjenta na pokonanie choroby.
Operacja prostaty: Powikłania
Usunięcie prostaty znane również jako radykalna prostatektomia to najczęściej stosowana metoda leczenia raka stercza. Wielu pacjentów nie zdaje sobie jednak sprawy, że na operacji terapia się nie kończy. Po zabiegu niezbędna jest rehabilitacja, która ma na celu obniżenie ryzyka wystąpienia powikłań. Jakie powikłania towarzyszą operacji prostaty?
Do najczęstszych zalicza się:
- nietrzymanie moczu,
- zaburzenia erekcji.
Rehabilitacja po zabiegu
Rehabilitacja po operacji usunięcia stercza wpływa znacząco na poprawę zdrowia i komfortu życia pacjenta. Jej podstawowym celem jest redukcja problemu nietrzymania moczu. Dzięki rehabilitacji możliwa jest również regeneracja nerwów odpowiedzialnych za utrzymanie erekcji. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż ryzyko niepożądanych powikłań jest relatywnie mniejsze w przypadku zabiegu robotem da Vinci oraz zabiegu z wykorzystaniem systemu Versius. Nie oznacza to jednak, że pacjent po usunięciu prostaty tą metodą nie będzie wymagał rehabilitacji. Wszystko zależy od umiejscowienia zmiany nowotworowej oraz jej rozmiarów, a także ogólnego stanu zdrowia pacjenta i jego sprawności przed zabiegiem.
Rehabilitacja rozpoczyna się najczęściej cztery tygodnie po zabiegu. Na początku pacjent uczy się poprawnie lokalizować mięśnie dna miednicy i efektywnie je ćwiczyć. Na pierwszym etapie rehabilitacji ćwiczenia wykonuje się w pozycji leżącej, z czasem można wykonywać je również w pozycji siedzącej czy na stojąco. Aktywny udział pacjenta w rehabilitacji pozwala na szybsze przywrócenie prawidłowej pracy zwieracza cewki, który odpowiada za trzymanie moczu.
